بلوچی سیاهگ ءِ راست نِبیسّگ | “اِت ، وں”

اِت:
اے گال باز دروشم ءَ کیت چوش کہ
1: “اِت” پہ باز ساڑی (جمع مخاطب) ءَ کیت بزاں ھما وھد ءَ کہ دیم ءِ مردم باز بہ بنت “ شما” ءِ جاگہ ءَ کارمرز بیت
دروَر:
بہ رو اِت بزاں شما بہ رو اِت۔
کتاب ءَ بہ نبیسّ اِت بزاں شما۔

2: اگاں انشائیہ گال “اگاں” بئیت گڑا اود ءَ ھم “اِت” نبیسگ بیت۔ ایوک ءَ ناساڑی ناں، بلکیں ساڑی، گپ جنوک پہ درستاں.
بچار:
اگاں من لوٹ اِت گڑا ترا رِدے لٹّ گر آں۔
اگاں چاکر ءَ لوٹ اِت من کا آں
اگاں تو لوٹ اِت گڑا چوش بیت۔
3: دگہ یک جاھے ءَ “اِت” “تو” ءِ بزانت ءَ دنت بزاں یک ساڑی ءِ لِچوکیں پنامگال ( اسم ضمیر، pronoun )
واھندی ءُ کنوکی دوئیں جاوراں کیت.دروَر:
کنوکی جاور: کتاب اِت ونت؟ بزاں تو کتاب ونت۔؟
واھندی جاور: سر اِت پْرشت بزاں تئی سر پْرشت.
4: ھمے رنگ ءَ “اِت” گْوست ءِ کارگالانی گُڈ سر ءَ ھم کیت چوش کہ:
سُر اِت ، جُمب اِت……

وں:
اے یک گپ جنوک (واحد متکلم ) ءِ لِچّوکیں پنامگال اِنت، کنوکی ءُ واھندی دوئیں جاوراں کیت چوش کہ:
کنوکی: پسوں کُشت بزاں من پس کُشت.
واھندی: پسوں مُرت بزاں منی پس مُرت.

سرجمیں لِچّوکیں پنامگال ایش اَت:
وں: پسوں مُرت
اِں (یں) : پسیں (اِں) مُرت
اِت: پس اِت مُرت
اُت: پس اُت( پس اُ، پسو ) مُرت
ئِے : پس ئِے مُرت
اِش : پس اِش مُرت

دلگوش:
لھتے واجہ گْوش ایت کہ “اِت” بس پہ باز ساڑی ءَ کیت ، اے ردیں گپّے . انچوش کہ بُرز ءَ ما گوں درور گْوشت “اِت” سَے چار دروشم ءَ کیت.