بلوچی لَهتے بَتل

آپ دُزّی ءِ نَمبَگ چِیر نہ بیت

آ زَهم کہ پُر جوهر اِنت، دَست ءِ نامرداں بَد گوهر اِنت

اشتِر بہ بَئے دیر بہ چار، هَر مہ بئے نَزّیک ءَ مہ چار

باز هَبَر دیوان ءِ تام ءَ بارت

برات ءَ بہ گِند ءُ گُهار ءَ بہ گِر

بیر پہ دیر نہ رَوت

تو بِہ جن تژن ءُ بِہ بَند بُهتام، پہ گْوَشَگ بَنّام نہ بیت وَژنام

بلوچ ءِ جوهر هما غَیرت اِنت

چہ مُرتگیں شِیر ءَ زِندگیں روباه گِهتر اِنت

چمّ چہ وتی اَئیب ءَ کور اِنت

چکّ ءِ بَدل چُکّ اِنت، بلے برات ءِ بدل گار اِنت

چمداری کُچِک ءَ سَگّ اِتگ

داتَگیں دادانی پَد ءَ نامرد جن اَنت

دل ءَ گوں دل ءَ راه اِنت

دست گوں هَر ءَ نہ رَس اِیت کُرّگ ءَ پالام کَنت

دلمانگی نہ کُشیت، کِجّین اِیت

دروگ پہ مَرد ءَ اَئیب اِنت