سید ھاشمی ءِ بارہ ءَ کازی مبارک ءِ گپ

بلوچی ءِ نامداریں شائر ءُ زبانزانت واجہ سید زھور شاہ ھاشمی ءِ بارو ءَ یک الّمی ھبرے کنگ باز مشکل اِنت، بلے اے ھبر چو روچ ءَ روژنا اِنت کہ اگاں زھور شاہ ءَ چہ بلوچی لبزانک ءَ در بہ کن ئے گڑا مئے نزّ ءَ دگہ چُشیں سورتے نہ مان اِیت کہ کسے آرا وتی دیم ءِ آدینک بہ کنت، انچش کہ پُلّ بے وشبو ءَ، ءُ ماہ بے ماھکانی ءَ کار ءَ نئیت ھمے پیم ءَ بلوچی بے زھور شاہ ءَ ھوادگ بیت.
آ جاگہ ءَ کہ زھور شاہ ءِ گال ءُ گپتار اَنت، بنیاد ءَ آ دستونک گْوشوکیں شائرے. بلے آئی ءِ تہ ءَ ھم دود ءُ ربیدگی پھنات پدّر اِنت، پرچے کہ ھچ شائر چہ وتی چاگرد ءَ چمّاں بوٹ اِت نہ کنت ءُ زھور شاہ ھم مجبور اِنت کہ چوش بہ کنت.

گار باں، توپّان باں، بیگواہ باں بِلّے سید!
اے شگان ءَ جت مہ کنت کسے کہ پُشت ءَ کِنز اِتگ

آئی ءَ وتی راج ءِ بدھالی ءُ جنجالانی تْرانگ ھم گْور اِنت ءُ زمانگ ءِ بے مِھری ءِ ھم زنگ ءَ جنت:

وشنیتکانی ردیں کار اَنت سروں رھن اِنت انگت
تاں نہ موکان ئِے میاریں چوٹواں رنداں چتور

وھدیکہ کہ وتی مکھیں ڈیھ ءِ ملگزارانی تْرانگ ءَ کپ اِیت چُشیں گپتار دپ ءَ کاینت:

آپی ملّ اَنت گوں گْواتانی سبکیں کولاں
کھکشی تکّلی بھاراں چہ شمُشکار نہ باں

آ وتی مھرنگ ءِ دیم ءَ وازمندگی ءَ چُش نشان دنت:

تئی دل کَھری ءَ گوں من نہ لوٹاں بادشاھی ءَ
من ءَ پہ چاکری چار ئے اگاں دنیا ءِ سرداراں

ھبر گْونڈ ! آئی ءِ شائری ءِ تہ ءَ تمامیں رنگ ھوار اَنت ءُ ھر یک رنگے وتی جتائیں تام ءُ لزّتے دار اِیت

موہ نہ دنت تْرانگ جگر سِندیں کہ دلگوشے کناں
شھد ءُ شیریں، جور ءُ تھلیں گال پِربنداں چتور

(ماھتاک “سوگات” مارچ/اپریل 1981)
سرچمگ: ساچان ءُ سھاتو/ ت:339