توسط ما بلوچ ایں ما بلوچ ایں ما بلوچ
ما بلوچستان ءِ نوکیں ماه ءُ روچ
تاک تاک اِنت زند ءِ دپتر تئی بلوچ
زیر تپاک ءِ رشتگ ءَ هور ئِے بہ دوچ
پرچی ءَ از کاروان پد منتگ ئے
ظاهر اِنت پیش کنزگ ءِ مادن چو روچ
همبلاں دوشی مزن بامگواه کتگ
منزل اش گپت اَنت ءُ آرام اَنت مروچ
روچ درآتکگ تو انگت وابینگ ئے
شنگ ءُ شانگ اَنت بار ءُ بے فکر ئے چہ کوچ
کامیابی کار ءُ کوشست ءِ بر اِنت
امب لوٹ ئے چون ، کہ تو کشتگ کروچ
گوهر اِت پے اِت ماں زر ءِ لنج ءَ بہ بُڈّ
لعل لوٹ ئے ، سَکّگیں کوهاں بہ کوچ
وقت گوازین ئے پہ واب ءُ غفلت ءَ
کیمّتی جنس ءَ مکن چو سُتک ءُ سوچ
روم ءُ شام ءِ حسرت ءَ چیّ ءَ ور ئے
روم ءُ شامے اڈّ کن چہ چامپ ءُ نُکُهچ
لاگری عذرے نہ اِنت پہ تازی ءَ
لاگر ئے بهتر بہ تَچ بِلّ عذر ءِ پوچ
گوں بلوچی غیرت ءَ میان ءَ بہ بند
میشی چم جهلی مکن پادا چو قوچ
نی ترا زیب ایت گوشگ با پهر ءُ شان
دیم ءِ دیوان ءَ کہ ما هست ایں بلوچ
ما بلوچ ایں ما بلوچ ایں ما بلوچ
ما بلوچستان ءِ نوکیں ماه ءُ روچ
نمیرانیں مولانا روانبد پیشّنی
نظرات