من وتی جاه ءُ دیاراں چہ شمشکار نہ باں | سید زهور شاه هاشُمی

من وتی جاه ءُ دیاراں چہ شمشکار نہ باں
همسر ءُ سنگت ءُ یاراں چہ شمشکار نہ باں

ماں پَٹّ ءُ کوهسراں هَور شَلان اَنت ءُ گْوزاَنت
سبزگ ءُ تَلّی بهاراں چہ شمشکار نہ باں

مَهتل اَنت پہ بُنی گْرندے ءُ گِروکی شَهمے
پِیلّی جوش گِپتَگِیں هاراں چہ شمشکار نہ باں

آپی مَلّ اَنت گوں گْواتانی سُبَکِّیں کولاں
کُهکُشی سبزیں کِشاراں چہ شمشکار نہ باں

هُون ء َچو تُژنَگِیں مَردئیگ ءَ اَول تِنگ کَن اَنت
دِلجَمِیں سبزیں سگاراں چہ شمشکار نہ باں

کوه ءُ ڈاکانی تہ ءَ تْرپ ءُ گِتانانی سر ءَ
گْوستگیں جنگی هساراں چہ شمشکار نہ باں

سبز ءُ اُمبوهیں کهیرانی من ءَ جُست ءَ کن ئے
گْریشگ ءِ ڈنگر ءُ داراں چہ شمشکار نہ باں

گُڈ شَپی رَهجَتِیں مردانی گوں وابیں چمّاں
مِنزل ءَ بوتکگیں باراں چہ شمشکار نہ باں

مُرگ پہ بال مِر اَنت نُکّ چو کَلَنڈ ءَ تَرّ اَنت
آ پَٹّ ءُ کوهی لِواراں چہ شمشکار نہ باں

ماں بُن ءَ اِش آپی زِهے نرم چُکُرّان ءَ رِچ ایت
مَرد وَرِیں تْرشت ءُ تلاراں چہ شمشکار نہ باں

پہ وت اِش شات کَن اَنت بے کَس ءُ بْراتیں هُونیگ
رَستری بیمّ دِهیں گاراں چہ شمشکار نہ باں

واب هَیالے ءُ پہ کَلَهے من ءَ یات اَنت انگت
لَیب جاهانی زباراں چہ شمشکار نہ باں

آ کَسانی ءِ تَسلّادِه ءُ سَهڑِینُوکِیں
دُوستِیگِیں دست سماراں چہ شمشکار نہ باں

دامُن اِش تو گْوش ئے پُرلَجّیں مچاچ اَنت گْرانیں
سْیاه ءُ متراسی ءُ شاراں چہ شمشکار نہ باں

یات کایَنت من ءَ کاشانی ءُ شِمشُک انگت
مشکتی ریسک ءُ کِناراں چہ شمشکار نہ باں

تو من ءَ تْرانگ ءَ پِرّین ئے گلگدار بے یَنت
من وت َ آ باگی اناراں چہ شمشکار نہ باں

مار اِتگ تانجو من بے گَنجِیں زَهیریگانی
کہ وتی جاه ءُ دَیاراں چہ شمشکار نہ باں

سید زهور شاه هاشُمی