0

مِسل ء بشّامی یک شَلیں سْیاهیں جمبر ءَ
تئی زهیرانی نود مدام ساهیل اَنت سر ءَ

یک بَرے شانک دے تو وتی آسکی دیدگاں
من ترا چُکّان ءُ دل ءَ دار آں سدبر ءَ

دوزهیں دُنیا په من ءَ کبر ءِ دروریں
چه هما روچ ءَ که من ءَ اِشتَگ دلبر ءَ

گوں من ءَ اَنچیں بْیا سر ءُ سوداهے به جن
چو که مهناز ءَ کول بستگ گوں اومر ءَ

زندگ آں کازی وت دل ءَ جیڑ آں روچ ءُ شپ
چے دگه هست په وهد ءِ گُمنامیں شائر ءَ

مبارک کازی

بیا سید ءَ کمو وان ایں

مقاله قبلی

من وتی جاه ءُ دیاراں چہ شمشکار نہ باں | سید زهور شاه هاشُمی

مقاله بعدی

نظرات

پاسخ دهید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *